فروشنده سیاه

 در دوران فروشندگی به سر میبریم ...

قدیم ها دست فروشی راهم عار میدانستند اما امروز ب هرنوع فروشندگی اسکار و مدال میدهند...

از مدال هایی ک برپیراهن فروشندگان عزت ملی نصب شد تا اسکاری که به وطن فروش اعظم تعلق گرفت! 

این روزها کسی فعل انسانیت راصرف نمیکند! تک فعل در رقابت، فروشندگیست...

من فروختم...

تو فروختی...

او فروخت...

ما....

چند فروختیم؟؟؟؟

.

این روزها فروشندگی اصلا عجیب نیست...

وقتی جایزه صلح نوبل به اوباما برسد؛ اصلا عجیب نیست ک به سیاه نمایی هم اسکار بدهند!

ماجرای اسکار ؛تراژدی اسفبار وطن فروشی است ک از تن فروشی حمایت میکند و دربرابرش همه ی تن فروشان درحمایت از آن وطن فروش،متحد میشوند...

.

قصه ی همان وطن فروش با ژست وطن دوستی و تحریم اسکار ک تا ب جایزه نزدیک شد،ب درودیوار زد ک نماینده انتخاب کند و خودش بر طبل رسوایی اش کوبید...

اسکار و نخل طلا ک درکار باشد؛ وطن دوستی چه معنایی دارد اصلا؟!

واینجا کسی مخالف انتقاد نیست چرا ک آژانس_شیشه_ای و بادیگارد و ماجرای نیمروز و یتیم خانه هم از مشکلات امروز و دیروز گفتند و جایزه هم بردند!

اما تفاوت اینجاست...

انتقاد کنی با هدف وطن دوستی برای پیشرفت وطنت؛

یا سیاه نمایی درقالب انتقاد، با هدف جایزه های طلایی برای چاپلوسی در مناطق برون وطنی!

.

هیچ خانواده دوست باغیرتی، مشکلات خانوادگی اش را خارج از محیط خانه جلوی دوست و دشمن فریاد نمیزند...

تومو میبینی و من ریزش مو..!!